SULTAN VE VEZİRİ

Vezir efendisine otuz yıldır hizmet ediyor, sadakati, dürüstlüğü ve Tanrı’ya bağlılığıyla hayranlık topluyordu.

Bununla birlikte, dürüstlüğü sarayda birçok düşman edinmesine neden olmuştu. Bu düşmanlar onun ikiyüzlülüğü ve hainliğine dair söylentiler yaymışlardı ortalığa.

Bu insanların sultan üzerinde sürekli işlemeleri sonucunda o da masum vezirine güvenmemeye başlamış ve kendisine bu kadar iyi hizmet etmesine rağmen onun öldürülmesini emretmişti.

Burada Ölüm cezasına çarptırılanların elleri ayakları bağlanıyor ve sultanın en vahşi köpeklerinin bulunduğu bölmeye atılıyordu. Köpekler kurbanı anında paramparça ediyorlardı. Bununla birlikte vezir köpeklere atılmadan önce son bir ricada bulundu. “On günlük erteleme istiyorum,” dedi.

“Böylece borçlarımı ödeyebilir, alacaklarımı toplayabilir, insanların bana emanet ettikleri eşyaları iade edebilir, eşyalarımı aile üyelerim ve çocuklarım arasında paylaştırır ve onlara bir vasi tayin edebilirim.”

Vezirin kaçmaya çalışmayacağına dair söz aldıktan sonra sultan onun ricasını yerine getirdi. Vezir hemen evine koştu, yüz altın  alıp sultanın köpeklerine bakan avcıyı ziyaret etti. Bu adama yüz altını teklif edip, “Köpeklere on gün boyunca benim bakmama izin ver,” dedi. Avcı kabul etti ve sonraki on gün boyunca vezir canavarlara büyük bir özenle baktı, onları iyi temizleyip güzelce doyurdu. On günün sonunda elinden yemeye başladılar.

On birinci günde sultan veziri çağırdı, ceza uygulandı. Sultan vezirin bağlanıp köpeklere atılışını seyretmeye başladı. Fakat canavarlar veziri görünce kuyruklarım sallayarak ona doğru koştular. Sevgiyle ellerini yalayıp onunla oynamaya başladılar.

Sultan ve diğer tanıklar şaşkınlık içindeydi. Sultan vezire köpeklerin neden onu öldürmediklerini sordu. Vezir şöyle cevap verdi:

“Bu köpeklere on gün boyunca baktım. Sonucu siz de gördünüz. Size otuz yıl boyunca baktım, sonucu ne oldu? Düşmanlarımın ortaya attığı iddialara dayanarak ölüme mahkûm edildim.” Sultan utançla kızardı. Ve yalnızca onu affetmekle kalmadı, iyi takım elbiseler hediye edip şöhretine kara çalanları da ona teslim etti.

(Alıntı : “İktidar” Robert Grene)

* *

​

BİR AKIL HASTANESİ ZİYARETİ

Bir akıl hastanesini ziyareti sırasında, adamın biri sorar:

– Bir insanın akıl hastanesine yatıp yatmayacağını nasıl belirliyorsunuz?

Doktor:

– Bir küveti su ile dolduruyoruz. Sonra hastaya üç şey veriyoruz.  Bir kaşık, bir fincan, ve bir kova.

-Sonra da kişiye küveti nasıl boşaltmayı tercih ettiğini soruyoruz.

-Siz ne yapardınız?

Adam:

– Ooo ! Anladım. Normal bir insan kovayı tercih eder. Çünkü kova kaşık ve fincandan büyük.

-“Hayır!”, der doktor.

–Normal bir insan küvetin tıpasını çeker.

“Gerçek Akıl, Sadece Bize Sunulan Çözümleri Seçmek Değil, En Uygun Çözümü Bulabilmektir.”